در زمانی که در دانشگاه تهران در حال تحصیل بودم، سر در آوردن از طراحی تایپ لاتین یکی از جذاب‌ترین موضوعاتی بود که در سایت دانشکده هنرهای زیبا مشغول به آن بودم. کارم دانلود کردن وب‌سایت‌های تایپوگرافی و رفتن به خانه و خواندن آن‌ها بود. وسعت اطلاعاتی که در اینترنت برای یاد گرفتن طراحی تایپ لاتین وجود دارد باورنکردنی بود. علاقه‌ی شدیدم باعث شد که تصمیم بگیرم که در نهایت برای پروژه‌ی فارغ‌التحصیلی از رشته‌ی گرافیک یک تایپ‌فیس طراحی کنم. تایپ‌فیسی که برای متن فارسی باشد و روان‌تر از هر حروفی باشد که تا بحال خوانده‌ام. اسم این تایپ‌فیس را «حریر» گذاشتم. در طراحی این تایپ‌فیس نه تنها از راهنمایی‌های استاد صداقت جباری بهره گرفتم، بلکه نتیجه‌ی نهایی برآیندی از نقدهای کسانی بود که در آن زمان با آن‌ها هم‌صحبت بودیم و تا می‌توانستم از نظرات طراحان گرافیک استفاده کردم.

اما داستان راهی که من و رضا غفاری شروع کردیم که امروز به این وب‌سایت ختم شده است از کلاسی در مدرسه‌ی ویژه شروع شد که همزمان با پروژه‌ی پایان‌نامه‌ی من راه‌اندازی شد. مدرسه‌ی ویژه یک مدرسه‌ی خصوصی طراحی گرافیک بود با معلمانی که به جرأت می‌توان گفت نمونه‌ای از بهترین طراحانی بودند که می‌توانستند در یک مدرسه هنری جمع شوند و طراحی گرافیک را آموزش دهند. از نمونه اساتید آن دوره می‌توانم به رضا عابدینی و فرهاد فزونی اشاره کنم. اما رفتن من به مدرسه ویژه برای شرکت در یک کلاس منحصر به فرد بود که اولین دوره‌ی آن بخاطر اشتیاق دانشجو‌های دوره‌ی گرافیک برگزار می‌شد و من فقط چند ماه آخر به جمع آن‌ها پیوستم. این دوره توسط دامون خانجانزاده برای آموزش طراحی حروف راه‌اندازی شده بود. نه تنها رضا غفاری بلکه بسیاری از دوستان صمیمی خودم را من در این دوره پیدا کردم.